Φαραώ

 

 

Πρόκειται για σκουλήκι που οι διαστάσεις του είναι εντυπωσιακές γιατί το μήκος του ξεπερνά το ένα μέτρο. Βρίσκεται πάντα στην τρύπα του όπου και εκεί το αναζητάμε, ή τουλάχιστον οι συλλέκτες δολωμάτων.

Για να το βγάλουμε έξω χρησιμοποιούμε μια σαρδέλα μπροστά από την τρύπα του και δύσκολα μπορεί να αντισταθεί. Όμως με το που αρπάζει τη σαρδέλα, το καρφώνουμε στο σβέρκο. Είναι ένα μικροσκοπικό καμάκι του δολωματά, αποτελούμενο από τρία μεγάλα αγκίστρια παραγαδίσια, ισιωμένα. Το παράξενο αυτό καμάκι έχει ένα σχοινάκι και είναι δεμένο στην άλλη άκρη σε ένα μικρό πλαστικό μπουκαλι, βυθισμένο στο νερό, που η άνωσή του δεν επιτρέπει στο σκουλήκι να χωθεί στην τρύπα του. Το συνεχές τράβηγμα του προς τα έξω οδηγεί σιγά - σιγά το σλπυλίκι πρός την επιφάνεια όπου με την άνεση του Θα μαζέψει ο δολωματάς  μαζί με κάποιο άλλο, πιθανόν, εκεί δίπλα.
 Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το προμηθευθούμε από τα καταστήματα ειδών αλιείας.Εκεί θα ζητήσουμε να διαλέξουμε το μεγαλύτερο (το μήκος τους ξεκινά από 80 cm) με χρώμα κοκκινοκαφέ που σημαίνει ότι δεν είναι «πολυκαιρισμένο» μια και το φαραώ μπορεί να ζήσει τρεις μήνες ίσως και παραπάνω στο ενυδρείο. Ο καταστηματάρχης θα μας το δώσει σε πλαστική σακούλα με θαλασσινό νερό, αν δεν έχουμε μαζί μας τις ειδικές θήκες - καλάθια ή ψυγεία δολωμάτων, έστω πλαστικό δοχείο σκεπαστό. Εάν αγοράσουμε περισσότερα του ενός θα πρέπει να τα διατηρήσουμε ξεχωριστά γιατί θα επιτεθεί το ένα στο άλλο με ολέθρια αποτελέσματα.

Προσοχή χρειάζεται την ώρα που το πιάνουμε και το κόβουμε. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την ουρά προς το κεφάλι αφ’ ενός για να μην ψοφήσει και αφ’ εταίρου για να μη μας δαγκώσει. Κόβουμε κομμάτια των δέκα πόντων και διατηρούμε πάντα το υπόλοιπο σκουλήκι σε δοχείο με θαλασσινό νερό το οποίο καλό θα είναι να αντικαθιστούμε δύο τρεις φορές την ημέρα καθώς ψαρεύουμε. Το σκουλήκι αυτό είναι τόσο σκληρό, όπου με το μικρό κομμάτι που θα βάλουμε στο αγκίστρι μας μπορεί να το χρησιμοποιήσουμε για τη σύλληψη ακόμη και τριών ψαριών. Χαλάει πάρα πολύ δύσκολα και αυτό θα το καταλάβουμε όταν μετά από έξι ή και οκτώ τσιμπήματα παραμένει σχεδόν άθικτο.

 

Η δόλωση.                                                                                                     

Αυτό που θέλει προσοχή στο δόλωμα είναι το κεφάλι του και ιδιαίτερα το στόμα του. Όσοι έχουν «γευτεί» δαγκωματιά Φαραώ καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοούμε. Το στόμα του είναι κοφτερό και γι' αυτό δεν πρέπει να το πιάνουμε ποτέ από εκεί.

Τα πρώτα κομμάτια δολώματος που θα χρησιμοποιήσουμε είναι από το τμήμα της ουράς. Επειδή ψαρεύουμε με ζοκάκι ή μονάγκιστρο, με το χέρι πιάνοντας το δόλωμα από την ουρά προσπαθούμε να κόψουμε το ανάλογο κομμάτι. Πιέζοντας λίγο με τα δύο μας δάχτυλα το δόλωμα, αυτό κόβεται σχετικά εύκολα, χωρίς να ματώσει και να λερώσει το νερό. Αυτό όπως καταλαβαίνετε το κάνουμε για να μη ματώσουμε το δόλωμα.                                                             

Μπορούμε αν θέλουμε για να μην κάνουμε αυτή τη διαδικασία συνεχώς, να κόψουμε από την ουρά ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι, το οποίο το βγάζουμε έξω από τη λεκάνη και με ένα μαχαιράκι κόβουμε κάθε λίγο, όποτε χρειαστούμε δόλωμα, το ανάλογο μέγεθος.
 
Τα ψάρια τώρα που προσελκύει το δόλωμα μας είναι όλα εκλεκτά Τσιπούρες, Σαργοί, μουρμούρες. σκαθάρια. Τα μικρόψαρα αν το κομμάτι είναι μεγάλο δεν το πλησιάζουν εύκολα γιατί το φοβούνται, αλλά αν είναι μικρό σε σχήμα ροδελίτσας, τότε το κατασπαράζουν.

Το κομμάτι που θα δολώσουμε στο αγκίστρι μας θα είναι αρκετά μεγάλο και ζωντανό για να χτυπήσει το καλό ψάρι. Περασμένο στο αγκίστρι, συνεχίζει να κάνει σπασμωδικές κινήσεις, ενώ το αίμα που φευγει από το σώμα του μαλαγρώνει τη γύρω από δόλωμα περιοχή, ενώ λειτουργεί εξ ίσου θαυμάσια τη νύχτα γιατί φωσφορίζει